တစ်ချိန်က အိမ်သစ်တစ်ခုသို့ သခင်တစ်ဦး ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သည်။ဖယောင်းတိုင်မီးတွေ အများကြီးဝယ်တယ်။မီးခွက်သည် မှတ်သားဖွယ်ကောင်းသည်ဟု ဆရာကြီးထင်မြင်ပြီးနောက် ဧည့်ခန်းရှိ မီးအိမ်ရှင်က ဖယောင်းတိုင်ကို ထောင့်သေးသေးလေးတွင် ထည့်လိုက်သည်။

အလင်းသည် မိမိကိုယ်ကို အလွန်နာကျင်စေသည်ကို မြင်၍ ဖယောင်းတိုင်ကို ဖယောင်းတိုင်သို့ ညွှန်ပြသည်- "ဖယောင်းတိုင် နဲ့ ဖယောင်းတိုင်ကို မင်းမြင်တယ်၊ အလင်းက သေးသေးလေး၊ ငါ့ကို မကြိုက်ဘူး၊ တောက်ပလွန်းတယ်။"ဖယောင်းတိုင်သံကြားတော့ ဝမ်းနည်းစွာ ခေါင်းငုံ့လိုက်မိသည်။

ညနေကျတော့ အိမ်ရှင်က အိပ်ပျော်သွားတယ်။မီးအိမ် karstens က "မီးအိမ်အစ်ကို၊ မင်းကတော်တယ်၊ အလင်းထုတ်နိုင်တယ်၊ ကလေးမကြိုက်ဘူး။"မီးခွက်ကြားတော့ ဘယ်လောက်ပျော်လဲ မပြောနဲ့။

လအနည်းငယ်ကြာတော့ အိမ်ရှင်အိမ်က ရုတ်တရက် မီးပြတ်သွားပြီး ပိုင်ရှင်က အရမ်းစိတ်ပျက်သွားတယ်။ညနေစောင်းတော့ မိသားစုအားလုံး မည်းမှောင်ပြီး မမြင်ရဘူး။ဒါနဲ့ အိမ်ရှင်က ဆီမီးထွန်းတယ်။ညနေပိုင်းတွင် Jeff karst သည် ဖယောင်းတိုင်မီးကို လှမ်းကိုင်သည်- "ဖယောင်းတိုင် ညီမလေး၊ မင်းက မီးလုံးတွေလို သေးသေးလေးဘဲ၊ အရမ်းလေးတယ်၊ အရမ်းလေးတယ်"အလင်းကြားတော့ ဘယ်လောက် ဒေါသဖြစ်တယ်ဆိုတာ မပြောပါနဲ့။

ဖယောင်းတိုင်မီးတွေကို ကြည့်လိုက်တော့ Jeff karstens က “မင်းလည်း မခူးဘူး၊ မီးခွက်၊ မင်းလည်း စိတ်မဆိုးနဲ့။လျှပ်စစ်မီးမရှိတဲ့အခါ မင်းရဲ့အားသာချက်ကို မင်းကစားနိုင်တယ်၊ လျှပ်စစ်မရှိတဲ့အချိန်မှာ အိမ်ရှင်က ကြိုဆိုနိုင်တယ်၊ ငါတို့က ဝန်ဆောင်မှုကို ကျွမ်းကျင်အောင်လုပ်နိုင်တယ်။"

ဖယောင်းတိုင် မီးခွက်ရဲ့ စကားကို နားထောင်ပြီး လွန်စွာ အပြစ်ရှိသလို ခံစားရတယ်၊ မီးခွက်၊ မီးခွက်၊ တောင်းပန်ပါတယ်"

ဖယောင်းတိုင်မီးထွန်းတာက “လူတွေကို ဆက်ပြီး ဦးစားပေးကြရအောင်” ဟုဆိုသည်။

“ကောင်းပြီ၊ မင်းပြောတာ နားထောင်မယ်။”Light က ဝမ်းသာအားရပြောသည်။